— Nie, chodzę do tej szkoły od dwóch lat, a wy mnie nie zauważyliście.
Słowa brzmiące, jak wyrok. Nie zauważyłabym kogoś, kto wygląda w ten sposób, na dodatek przez dwa lata? Właściwie była opcja, że dziewczyna chodziła do równoległej klasy. A może po prostu regularnie uciekła z lekcji i przesiadywała w swoim własnym świecie? W pokoju? Może chodziła do altanki, a może wymykała się do miasta? Na częstego bywalca cukierni zdecydowanie nie wyglądała.
— Tak, jestem nowa. Potrzebujesz czegoś, czy mogę wrócić do poprzedniego zajęcia?
Słowa brzmiące, jak wybawienie. Czyli jednak nie jestem ignorantem, który przez okrągłe dwa lata widział wyłącznie swój nos.
— Skoro jest okazja, to chciałam pogadać — odpowiedziałam, wzruszając ramionami. I tak nie miałam nic więcej do roboty. Zignorowałam dziewczynę, która jedynie przewróciła oczami i kontynuowałam swoją wypowiedź.
— Kończę już drugi rok, planuję zdać egzaminy. — Uśmiechnęłam się, kolorowowłosa jednak od początku spotkania nie zmieniła swojej mimiki. — Sporo wiem o tym miejscu, chyba wszędzie już byłam, a jakbyś czegoś potrzebowała, to biblioteka chyba lubi mnie trochę bardziej niż innych. — Puściłam jej oczko. — No, a jeśli jesteś tym drugim typem, to mam zdjęcia z ostatniej imprezy, można się pośmiać. — Zarzuciłam z jakiegoś powodu dużo dłuższe włosy za ramiona. Zdecydowanie takie były wygodniejsze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz