Yevgeni wygląda jak siedem nieszczęść. No, czasami może jak dziewięć. Taki średniego wzrostu drobny chłopak z mnóstwem plastrów, opatrunków oraz bandażów na ciele. Potargane, brązowo-rudawe włosy przez byle zefirek są jeszcze bardziej potargane i ciągle zasłaniają mu twarz, przez co musi ciągle je poprawiać, chować za uszami. I tak złośliwe kosmyki opadną mu na oczy, zasłaniając cały widok. Na policzkach oraz nosie chłopaka jest rozsypana masa piegów, które znajdują się również na ramionach i karku Yevgeniego. Acz to morze uroczych plamek przerywa blizna na nosie, którą czasami zakrywa plastrem. Całość dopełniają jego złote oczy, które zdają się często ciepło śmiać do osoby, na której jego wzrok spoczywa. Przeważnie ubiera koszulki z dziwnymi nadrukami, luźne jeansy oraz trampki, które ciągle mu się rozwiązują. Wiecznie pachnie czarną porzeczką.
Na początku trzeba zaznaczyć, że Yev jest straszliwie niezdarny. Wywali się na prostej, równej drodze o własne nogi albo o mrówkę, zdzierając przy tym kolana oraz łokcie przy odrobinie szczęścia. Stara się być optymistyczny i uprzejmy dla innych. Ciągle śle uśmiechy, wita się z każdym, pomaga, kiedy może. Chociaż z tych starań zdarza się, że ucieka, chowa się, nie rzuca się w oczy, a jak już ktoś go zauważy, to zakłopotany uśmiecha się ciepło i chowa dalej. Często przystaje i zamyśla się albo przygląda się czemuś w absolutnym zachwycie. A to niebo dzisiaj ślicznie wygląda, a to jakiś kwiatek. Także proszę się nie dziwić, jeśli będzie stał i gapił się w przestrzeń z głupawym uśmieszkiem. Po prostu zobaczył coś pięknego. Nie mówi dużo, rozgadania się raczej unika. Taka z niego trochę przylepa. Uwielbia przytulać innych, ale to tylko dobrych znajomych. Paradoksalnie, gdy ktoś go przytula, nieruchomieje na sekundę.
Wolałby to przemilczeć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz