O RP na AWU słów kilka

Co znajdziesz na tej stronie?
Krótki wstęp do całej zabawy, czyli dowiesz się, czym jest Role Play, jak wygląda on w tym przypadku i na co warto zwrócić większą uwagę podczas pisania. Szczególnie polecamy osobom, które z taką wersją RP spotykają się po raz pierwszy! 

1. Czym jest Role Play?
RP to gra, w naszym wypadku tekstowa, w której wcielasz się w wykreowaną przez ciebie postać. Za pomocą opowiadań starasz się ją rozwinąć, pisząc z innymi graczami i wspólnie tworząc wymyśloną przez was historię.

Czy musisz być szczególnie uzdolniony? Nie. Wystarczy mieć chęci.
Czy musisz być pełnoletni? Nie. Nie ma znaczenia ile masz lat.
Czy musisz dobrze pisać? Nie. Pisać każdy może.

Niezależnie od tego ile masz lat, jak wielkie doświadczenie w pisaniu, czy jesteś nowicjuszem, czy jesteś już zaawansowanym graczem: liczy się zabawa. Dzięki wspólnej grze stworzysz swoje pierwsze autorskie postacie, będziesz mógł dowolnie kreować ich historię, na moment zapomnieć o rzeczywistości, a przy tym – rozwijać swoje umiejętności pisarskie (co przyda ci się na lekcjach polskiego, same plusy!).

RP zabiera trochę czasu, ale napisanie kilkuset słów to ledwie pół godziny, często nawet mniej, w dodatku wystarczy raz na dwa tygodnie, więc prosimy się o to nie martwić. Jednocześnie AWU wspiera swoich uczniów, również w naszym świecie – pomagamy z zadaniami domowymi (z przedmiotów wszelakich, bo znajdziemy u nas specjalistów od każdego przedmiotu), tłumaczymy reguły gramatyczne, uczymy cię polegania na własnej wyobraźni.

I teraz zadaj sobie pytanie: czy chcesz do nas dołączyć i spróbować z nami zagrać?

Oczywiście, jak w każdej grze, panuje kilka reguł, ale jesteśmy pewni, że szybko złapiesz do tego dryg. Przede wszystkim: gramy za pomocą tekstu, czyli piszemy opowiadania, w których wyjaśniamy, co nasza postać robi lub mówi.


2. Jak opowiadania wyglądają w praktyce?
Postać A (Imię: Elen)
Było upalnie, nazbyt upalnie, dostawałam szału od gorącego powietrza, które znajdowało się dosłownie wszędzie, wszędzie. Musiałabym chyba wejść do lodówki, żeby odseparować się od lata, które w tym roku nadeszło wyjątkowo szybko. Zdychałam, siedząc przy stoliku w stołówce, popijając przy okazji soczek cytrynowy z kostkami lodu, gdy ktoś zaczął mnie wachlować zeszytem. Odchyliłam głowę do tyłu, zerkając kotem oka na stojącą obok mnie osobę.

Postać B (Imię: Zack)
W końcu lekcje się skończyły, myślałem, że babka od literatury nie przestanie paplać. Po co to komu wiedzieć, że w poematach elfów odnajdziemy głównie motyw wędrówki do ziemi obiecanej, utęsknionego domu lub nawołania do patriotycznego zrywu? Panie, ja na to głowy nie miałem, żeby się bawić z takimi detalami, zdecydowanie wolałem przedmioty praktyczne, jak alchemię.
Zrezygnowany i zmęczony dowlokłem się w końcu do stołówki, decydując, że pora wrzucić coś sensownego na ruszt. Przyuważyłem w stoliku przy oknie Helen, która wręcz obscenicznie wachlowała się dłonią. Podążyłem w kierunku koleżanki z klasy, przystanąłem obok niej i zacząłem ją wachlować podręcznikiem od literatury.

Postać A (Imię: Elen)
Roześmiałam się, widząc, że to w końcu Zacka do mnie przywiało. Istne zbawienie pośród tłumu, przynajmniej jeden tutejszy facet miał ochotę dotrzymać towarzystwa dziewczynie i pomęczyć się z nią przez ten upał. Pot nieprzyjemnie spływał mi po karku.
— Mogłam się domyślić, że to ty — powiedziałam z rozbawieniem, przyglądając się uważniej chłopakowi.

X x X

Zauważyłeś kilka ważnych informacji? Historie napisane przez Elen i Zacka przeplatają się ze sobą, Elen była w stołówce, Zack również poszedł do stołówki = mieli możliwość spotkania się i zaczynają rozmawiać, ale to nadal jest jeden ciąg zdarzeń. Od tego momentu to, co zrobi jedna postać, będzie wpływało na działania drugiej. Jeżeli Zack zauważy, że Elen pije napój, w swoim odpisie będzie mógł napisać, że poszedł po drugą szklankę dla siebie. Potem Elen w kolejnym odpisie będzie musiała to uwzględnić.

X x X

Postać B (Imię: Zack)
Zerknąłem kątem oka na napój, który piła dziewczyna, dopiero teraz czując, że zaschło mi w gardle. Poszerzyłem nieco uśmiech.
— Zaraz wracam — mruknąłem i ruszyłem w kierunku szwedzkiego stołu.

Postać A (Imię: Elen)
Skinęłam ze zrozumieniem głową, upijając łyk własnego napoju.
— Weź mi drugi! — krzyknęłam do odchodzącego od mojego stolika chłopaka.

X x X

Oczywiście, ciągłość akcji nie jest jedyną zasadą związaną z RP, ale więcej z nich poznasz w punkcie: "Jak pisać odpisy?".


3. Czym jest wątek?
Opowiadania piszesz w postaci wątków, czyli cykli odpisów opartych na jednej akcji oraz czasie. Tłumacząc naukowy bełkot na język internetowy, masz jeden tytuł dla danego opowiadania i każdy kolejny odpis będzie sygnowany tym samym tytułem, ale z cyferką podbitą w górę.

Tytuł 1: "Co trzy głowy, to nie dwie [0]"
Temat: Nauczyciel zlecił ci zrobienie projektu naukowego z dwoma osobami, opowiadanie dotyczy rozglądania się po klasie i szukania potencjalnych osób do grupy. Na AWU post rozpoczynający dany wątek zawsze jest sygnowany liczbą 0.

Tytuł 2: "Co trzy głowy, to nie dwie [1]"
Temat: Ktoś decyduje się odpisać na twój wątek, kontynuując zaczętą przez ciebie historię.


4. Ile trwa wątek?
(Strona fabularna) Wątek kończy się, gdy czas akcji i fabuła przenosi się dalej. Nie oznacza to, że nie możecie pisać wątków dotyczących kilku dni, a chodzi o zachowanie jedności czasu. Jeżeli akcja trwa poniedziałek, wtorek, środę, ale chcecie zacząć pisać już o wydarzeniach z przyszłego tygodnia, dotyczących zupełnie innego tematu, to tworzycie do tego nowy wątek, a stary kończycie.

(Strona techniczna) Na AWU wątek nie może trwać dłużej niż przez jeden semestr. Pozwala to zachować płynność akcji oraz zminimalizować ryzyko wystąpienia błędów w związku ze zmianami fabularnymi typu pogoda, nagły mini-event lub nawet przebudowa danego miejsca, w którym toczyła się akcja wątku. Oznacza to, że wątki powinny trwać mniej niż jeden miesiąc i muszą zostać zakończone do około dwóch dni przed końcem danego miesiąca. Pozostały czas to moment dla administracji na odpoczynek, podsumowanie całego semestru, wprowadzenie najpotrzebniejszych rzeczy i tym podobne. Nie martw się, pod koniec semestru administracja AWU przypomina zawsze o kończeniu wątków (informujemy o tym na naszym discordzie lub konferencji grupowej na facebooku, dlatego warto znajdować się na jednym z nich!).


5. Ile wątków na raz można prowadzić?
W jednym momencie w świecie realnym możesz pisać tak wiele wątków, ile chcesz, nawet z tymi samymi postaciami. Nie masz czym się martwić, to, że zacząłeś już jedną historię, nie oznacza, że twoja postać jest uziemiona tylko w tym miejscu i czasie. Twoje historie mogą dziać się podczas całego semestru np. jeden wątek może dziać się w szklarni w poniedziałek, a drugi – w atlanckiej kawiarni… w piątek. Pamiętaj tylko, że jeżeli coś wydarzyło się w środę, to twoja postać raczej nie mogła o tym wiedzieć już w poniedziałek!

Przykład:
Tytuł wątku 1: "Spacer z głową w chmurach [10]", postacie: Elen, Zack
Tytuł wątku 2: "Dlaczego magomedycyna to zło [15]", postacie: Elen, Diaskro
Tytuł wątku 3: "Randka pod gwiazdami [2]", postacie: Elen, Zack


6. Jak znakować wątki?
Stosujemy dodatkowe określenia liczbowe, które ułatwiają prace administratorom. Prosimy, aby uwzględniać je, gdy wysyłacie do nas swoje odpisy.
[0] – dla wpisu rozpoczynającego wątek
[1]/[2]/[100]... – kolejny numer danego opowiadania w wątku
[X] – dla wpisu kończącego dany wątek

Dodatkowo wątki oznaczone są etykietkami:
Tytuł wątku – dzięki czemu po kliknięciu w niego wyświetlą ci się wszystkie posty z danego wątku i możesz spokojnie się z nim zapoznać bez skakania między kartami
Postać w opowiadaniu – czyli postać, która w opowiadaniu jest narratorem i to z jej perspektywy toczy się akcja


7. A co z wątkami do ktosia?
To trzeba przyznać, na AWU uwielbiamy wątki do ktosiów! W końcu jest to jedna z lepszych okazji, do nawiązania nowej znajomości pomiędzy naszymi postaciami, kto wie, może i z autorem siedzącym po drugiej stronie ekranu. Wystarczy, że w mailu przy tytule dodasz, iż twój odpis kierowany jest do tz. ”ktosia”, a gdy wstawimy twój odpis, dodamy go również do listy wątków poszukujących odpisów, którą znajdziesz w lewej kolumnie. Polecamy też raz na jakiś czas tam zajrzeć, bo kto wie, może wcale nie musisz szukać osoby do napisania wspólnego wątku.


8.a Jak pisać odpisy?
Pamiętaj, że na AWU opowiadanie musi liczyć minimum 200 słów, żeby zostać dodane na stronę.
Opowiadania staraj się pisać w pierwszej osobie liczby pojedynczej w czasie przeszłym lub teraźniejszym, innych form czasowników używaj do wyeksponowania jakiegoś fragmentu, wywołania konkretnego efektu. Nadmiar zepsuje efekt, ale drobne wtrącenia potrafią dodać opowiadaniu nutki tajemniczości i zadbać o odpowiedni klimat oraz nastrojowość, podkręcić akcję czy emocje, które chcesz przekazać. Oczywiście, nikt się nie obrazi, jeżeli zazwyczaj odpisujesz w trzeciej osobie.

Staraj się przede wszystkim czytać na głos to, co sam napisałeś. Wyłapiesz w ten sposób wiele nieścisłości, jak źle przestawione zaprzeczenia (nigdy nie trafiła strzałą = zawsze chybiała, prozaiczny błąd, a potrafi całkowicie zmienić znaczenie), zjedzone części zdania (Ala poszła [szukać] Jasona) czy heroizowanie postaci (Asia potrafiła strzelać z łuku, strzelać laserami z oczu, kochały ją wszystkie stworzenia na tej planecie, ale nikt nie potrafił zrozumieć, dlaczego nadal woleli Supermana, skoro tyle razy ocaliła świat, będąc dwulatką).

Inną ważną regułą są ograniczenia nakładane przez realia fabuły. Nie ma złych wątków, są tylko źle przedstawione, twoja postać może zachowywać się w dowolny sposób, jeżeli tylko znajdzie się dla niego sensowne wytłumaczenie. Spróbuj odwołać się do wydarzeń w przeszłości postaci, wspomnij je, podaj argumentację, wprowadź nieco refleksji nad podjętym działaniem i nawet najdziwniejsze zachowania mogą wydawać się czymś oczywistym w danym momencie.

Nie bój się eksperymentować z różnym stylem pisania, staraj się odzwierciedlić w nim swoją postać. Typowo logicznie myśląca kujonka najprawdopodobniej będzie analizowała wszystkie dane przed zrobieniem czegoś, rozważy prędkość wiatru, wilgotność powietrza i wydedukuje z tego, czy będzie się opłacało podlewać z rana kwiatki. Kleptoman będzie odczuwał wyraźnie potrzebę kradzieży, ale to już bardziej zorientowany złodziej, będzie w stanie oceniać wartość obiektów tylko po jednym spojrzeniu. Idzie ulicą? Auto z czterema kołami? Krótkie wspomnienie, że rozkręcić da się je prosto i szybko, wystarczy podważyć nieco śruby, bo w tym modelu zawsze wszystko się sypało, a na bazarze w ojczyźnie spokojnie dało się opchnąć po czterdzieści rubli za oponę z lewej ręki, doda trochę głębi i charakteru danemu odpisowi.

Przed rozpoczęciem pisania, namyśl się, czy chcesz, aby opowiadania wywarło konkretny efekt. Jeżeli przez czterdzieści tysięcy słów będziesz opowiadać, jak bardzo życie twojej postaci ssało, przykładowo za sprawą maltretowania w dzieciństwie, to przy złym doborze zwrotów to wszystko może wydawać się... śmieszne. Najłatwiej zauważyć to na przykładzie osoby, która pragnie uchodzić za pannę z wyższych sfer. Może myśleć o tym, że nikt nie dorasta jej do pięt (efekt: aura arogancji), może komentować czyjąś nieznajomość etykiety (efekt: więcej arogancji, odczuwalne poczucie wyższości), ale jeżeli w tym samym czasie będzie posługiwać się kolokwialnym słownictwem, mówić slangiem, popełniać wielkie gafy towarzyskie, to już schodzimy bardziej w wymiary komedii sytuacyjnej. Rzeczy poważne będą traktowane bardziej "na serio", jeżeli będą poważnie opisane, nawet zabarwione emocjonalnością zwroty nie zmienią przekazu. Chcesz pokazać, że dana akcja była szybka? Stosuj dużo czasowników, wprowadź zmienność, daj poczucie ruchu. Coś niezrozumiałego, refleksyjnego, pozwól przez chwilę podumać nad tym postaci. Wiadomo, że nie każdy zachowuje się w danej sytuacji identycznie, dlatego znajdź swój własny styl, zastanów się, co zrobiłaby twoja postać. Co ona by powiedziała. Co pomyślałaby, jak by na to spojrzała, jak do tego podeszła, jak zareagowała.

Pamiętaj też, że w danym wątku wcale nie trzeba dodawać nie wiadomo ile wybuchów, pościgów czy wydarzeń przewracających życie twoich postaci o sto osiemdziesiąt stopni. Daj rozmowie się rozwinąć, emocjom choć trochę popłynąć i pozmieniać wraz z przebiegiem wątku i zdaniami wypowiadanymi przez drugą postać, w końcu tak tworzą się nowe, ciekawe relacje pomiędzy naszymi bohaterami. Po co postać miałaby już uciekać do pokoju, gdy w poprzednim odpisie dopiero co rozpoczęła rozmowę?

Nie martw się, jeżeli początkowo będziesz robić dużo błędów, najważniejsze to po prostu pisać i czerpać z tego przyjemność. Im bardziej się wciągniesz, tym z czasem lepiej zaczniesz pisać. Nie bój się opisywać emocji postaci, zwracać uwagi na detale pomieszczeń czy chociażby zabaw się w wewnętrzne rozmyślania.


Po prostu trzeba powiedzieć jedno – wszystko powinno być dostosowane do realiów bloga. Nawrócony na dobrą drogę, legendarny haker będzie dopasowany do historii, ale nikt nie przyjmie mordercy na zlecenie, przecież nikt nie będzie ryzykować życiem dzieci ważnych polityków.


8.b Jak rozpocząć wątek z kimś?
Wątki można rozpoczynać na milion sposobów, niekoniecznie od przysłowionego i legendarnego "wpadania na siebie" na korytarzu. Postacie możemy podzielić na kilka grup ze względu na pochodzenie, rasę oraz historię. Istnieje spora szansa, że dzieci polityków znają się przynajmniej z widzenia, ponieważ przebywali na balach, spotkaniach na szczycie i innych uroczystościach zabierani przez rodziców. Jeżeli pochodzicie z niższej warstwy społecznej, jednego kraju lub nawet miejsca, może spotkaliście się kiedyś na targu, jakimś festynie? A może stanowisz element społecznego marginesu i słyszałeś o legendarnym koledze, który był poszukiwany za rozbicie zabezpieczeń w jakimś znanym muzeum? Albo twój bohater usłyszał, że druga postać jest dobra z danego przedmiotu, a on sam nie radzi sobie właśnie z tym?


8.c Najważniejsze informacje w pigułce, czyli na co trzeba uważać
Nie jesteś swoją postacią, ona nie jest tobą. Kłótnie w opowiadaniach nie są rzeczami personalnymi, dobra wojna nigdy nie jest zła, a wszyscy popełniamy błędy, nasze postacie również. Nie mogą być wszechwiedzące i znać się na wszystkim.

Chodzi o to, żeby się bawić. Co oznacza, że wszystkie złe emocje i pozytywne spokojnie można wyładować w opowiadaniach, ale z tymi pierwszymi uważajmy, aby nie przeszło to na członków. Jeżeli jest jakiś problem, coś sprawia, że czujesz się niekomfortowo – poinformuj nas o tym, bo nie zawsze jesteśmy na posterunku, żeby to zauważyć.

Nie każdy lubi poddawać się pod cudze dyktando. Co oznacza, że przy pisaniu z drugą postacią bądź używaniem cudzej postaci w opowiadaniu powinieneś zapoznać się z jej charakterem, wyglądem i najważniejszymi informacjami na temat relacji. Jeżeli to postać NPC wystarczy zastosować się do powyższego zalecenia, jeżeli postać ma właściciela, wtedy skontaktuj się z nim i upewnij, że wasza wizja jego postaci jest zgodna. Nikt nie lubi, gdy się robi z jego dziecka idiotę dla własnego widzimisię.