Niegdyś większość magów stanowiły elfy - zwłaszcza te Ciemne - znajdujące się w stanie konfliktu z innymi odmianami elfów, zwykle zamieszkujące bagna, ciemne lasy lub jaskinie. W urodzie Meleusa bardzo widać tę delikatną domieszkę elfiej krwi - broń borze nie chodzi tutaj o uszy. Jego skóra ma jednak śniadą barwę, oczy są lekko skośne, a długie czarne włosy nosi pozaplatane w nabijane ciężkimi koralikami dredy. Ma metr osiemdziesiąt i jest raczej przeciętnej postury; bardziej chudy, niż dobrze zbudowany. Porusza się wiecznie zgarbiony. Rzadko kiedy patrzy w stronę rozmówcy. Ogranicza liczbę wypowiadanych słów do minimum – nawet w towarzystwie, w którym stosunkowo swobodnie się czuje. Na palcach jednej ręki można policzyć sytuacje, w których Meleus się rozgadał.
Meleus ma wśród społeczeństwa opinię mruka i dziwaka. Jego rodzina od wielu lat mieszka samotnie w dużym domu na skraju Wielkiej Puszczy. Towarzyszy im tylko masa rupieci i ogromny kot - o którym krążą pogłoski, że był niegdyś starym służącym; w czasach gdy ten dom był jeszcze wypełniony służbą, a ojciec Meleusa dla rozrywki i zmienił go w kocura. Od wczesnego dzieciństwa chłopak pobierał nauki u swojego stryja; ojciec był w tym czasie zajęty robieniem kariery – projektowaniem uznanej magicznej artylerii. Dorastał z dala od rówieśników, sporadycznie mając tylko kontakt z innymi młodymi magami. Całe dnie spędzał w bibliotece, albo snując się za stryjem po posiadłości. Przywykł do podobnej samotności, więc chyba nie do końca potrafi dogadać się z innymi ludźmi. Jest przy tym odrobinę niezręczny w kontaktach międzyludzkich – zawsze jest tym, który nie łapie ironii, a żarty bierze na serio. Ma dzwne, mocno hermetyczne poczucie humoru. Oprócz tego, trzeba wiedzieć, że ten chłopak wyjątkowo nie lubi, jak mu się zawraca dupę. Nawet w sytuacjach socjalnych – na które czasami trafia; również w sytuacji szkolnej - najchętniej całe dnie spędza nad starymi rodowymi księgami i nieczytelnymi mapami.
Szybko wybucha gniewem; nie ma za grosz cierpliwości. Miota wtedy na oślep klątwami, jakby go popierdoliło.
Jest zblazowanym typkiem, którego mocno trzyma się sarkazm i czarny humor. Może mieć to sporo wspólnego z bezsennością, która ostatnio go męczy. Odbija się to także na jego urodzie wiecznie podkrążonymi oczami.
Meleus jest jednym z przedstawicieli długowiecznego anorskiego rodu magów. Jak wielu jego pobratymców, potrafi władać mocą; posiada bardzo rozległą wiedzę w dziedzinie magii, leczenia i astrologii. Jak na takiego knypka to całkiem sprawnie posługuje się zaklęciami. Magowie zapisali się na kartach historii już na samym jej początku świata - dawniej byli szanowani i uwielbiani. Współcześnie jednak, ludzie zdecydowanie lepiej radzą sobie bez ich pomocy. W dalszym ciągu można ich jednak spotkać na dworach, w dużych miastach lub szkołach magii. Posiadają własne organizacje takie jak Kapituła czy Rada. Na Południu dysponują znacznymi wpływami, w odróżnieniu od Północy, gdzie ich rola została znacznie ograniczona.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz