Od Jamesa, CD Hanabi

— Ano właśnie ostatnio z Aurelem zanieśliśmy jednego, ale ostatecznie nic lepszego z tego nie wyniknęło, bo najwyraźniej była to jedyna jednostka, która dała się schwytać na terenie szkoły. Inne albo się pochowały, albo jeszcze tu nie zawitały. Matka Natura naprawdę musiała się nudzić... Żeby to chociaż było ładne! — Starałem się kiwać głową, w myślach notując kolejne fakty i układać w jakiś logiczny ciąg zdarzeń. Dobra, Hanka znalazła razem z jednym z pierwszaków, chyba tym niebieskim, dziwne coś, które mogło nas wszystkich pożreć. Nie ma co, dobra robota Mińsk.
— Mało wypiłeś — rzuciła. — Źle się czujesz? Brzuch boli? — zapytała szybko, spoglądając na mnie niepewnie. Zamrugałem nieco zdziwiony jej reakcja, żeby po chwili posłać jej przyjazny uśmiech.
— Spokojnie, herbata z tobą smakuje o wiele lepiej — zapewniłem ją, upijając kolejny łyk. Dalsze kilka godzin upłynęło nam w sumie na rozmowie, nic bardziej szczególnego się nie działo. Każdy za czymś biegał w dniu dzisiejszym, wyjątkowo omijając na szczęście drzwi do pomieszczenia samorządu. Tyle dobrego, bo normalnie pokój praktycznie się nie zamykał, każdy czegoś chciał, czegoś szukał i tak dalej, i tak dalej.
Prowadziłem z dziewczyną niezobowiązującą rozmowę na temat egzaminów i pochodnych, ciesząc się wspólnie spędzonym czasem. To w sumie było proste, przebywać razem i po prostu ze sobą rozmawiać.
Miłe.