Od Dextera, CD Shioko

— W jaki sposób mielibyśmy to sprawdzić? Nie czułam nic szczególnego, nawet nie wiedziałam, że mnie nie słychać, jak mam się dowiedzieć, czy to jest coś, co można uaktywnić? — zapytała, a ja przewróciłem oczami.  

— Chodź za mną. — Mrugnąłem do dziewczyny, wstając. Szybko odnieśliśmy talerze na odpowiednie miejsce, a nawet jeżeli rzucałem tęsknymi spojrzeniami w kierunku stołówki, to Shioko tego nie skomentowała. I lepiej, bo żołądek, choć pełny, to wciąż pamiętał wyjątkowo niebiańskie smaki, w rezultacie domagał się dokładki. 

— Co chcesz zrobić? — spytała, wchodząc za mną po schodach. A właściwie drepcząc, bo miała zdecydowanie krótsze nóżki, w rezultacie musiała praktycznie skakać po dwa stopnie, żeby dostosować się do mojego chodu.
— Sprawdzić twój umysł — powiedziałem bez ogródek, wchodząc do jednej z pustych sal lekcyjnych. Przysunąłem się w kierunku okna, opierając się o wewnętrzny parapet. — Nie wiem czy ktoś ci mówił, ale zajmuję się programowaniem. — Zignorowałem jej przestraszoną minę. — Bez obaw, Foma wypróbował i jest cały —  mruknąłem, przypominając sobie o naszej pierwszej próbie wejścia do jego umysłu, która nie skończyła się najlepiej. — Więc jak? — spytałem, spoglądając na lekko zdezorientowaną dziewczynę. — Przysięgam, bez żadnego ogarniania twoich prywatnych spraw, jedynie spróbujemy dociec co ci jest.