– Cześć – powiedziała, gdy tylko usiadłam na ławce.
Przyjrzałam jej się uważnie. Tak, to z pewnością była moja współlokatorka. Niska, chociaż mimo wszystko wyższa ode mnie dziewczyna o wściekle różowych włosach. Nawet nie wiem jakiej rasy, ale nie mogłam dojrzeć żadnych charakterystycznych oznak. Na pewno nie zwierzołak ani ikar. Ciekawe czy kolor włosów był jakąś właściwością jej rasy czy raczej mocno postrzelonym pomysłem. Gdyby mnie było stać na farbowanie włosów wybrałabym jakiś mało rzucający się w oczy kolor, ale też taki, który pasowałby do intensywnie zielonych oczu. Miedziany blond lub popielaty brąz pewnie by wyglądały ładnie.
Potrząsnęłam lekko głową, odpędzając od siebie myśli o kolorach włosów. Miałam być miła, a póki co wyszłam na kompletną dziwaczkę, która gapi się zamyślona przed siebie:
– Cześć – odpowiedziałam. Kąciki moich ust lekko wygięły się ku górze. Na lepszy uśmiech i tak nie było mnie stać. Mięśnie mojej twarzy były wyjątkowo słabo rozwinięte. Może to było po części winą mojej dotychczasowej pracy. W nocy nikt nie wymagał, żebym się uśmiechała. Kogo obchodziło czy dziewczyna, która sprząta salę kinową, się uśmiecha? – Jestem Jocelyn – powiedziałam. W sumie to nie wiem czy to wiedziała. Ja sama nie miałam pojęcia jak nazywają się moje współlokatorki. – Jestem Twoją współlokatorką – dodałam.
– Wiem – powiedziała tylko. Na chwilę zapadło milczenie. – Nazywam się Shioko
Zerknęłam na jej talerz. Nie do końca wiedziałam co jadła, ale chyba nie chciałam tego wiedzieć. Przeszukałam głowę o tematy do rozmowy. Żaden nie przyszedł mi do głowy. Powiedzenie "Wiesz może jak nazywa się nasza druga współlokatorka?" byłoby mocno nie na miejscu. Nie dość, że z nimi nie rozmawiałam to jeszcze nie wiedziałam jak się nazywają. Mało towarzyskie, a ja planowałam zrobić dobre wrażenie. Znów zaczęłam myśleć jaką rasą mogła być dziewczyna. Człowiekiem? Możliwe, chociaż nie wykluczałam też innych opcji.
Odchrząknęłam, nie wiedząc co dokładnie powinnam powiedzieć.
<Shioko?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz