– Aż dziesięć? – Prychnąłem, widząc spojrzenie jakie mi posłał. Już w tym momencie zrozumiałem, że gra zaczyna się w końcu rozpędzać. – Pięć powinno wystarczyć z naszym "doświadczeniem", no chyba, że potrzebujesz więcej. Ale tak, podejmuję wyzwanie. Odpowiadając na twoje poprzednie pytanie, zanim weszliśmy do laboratorium, interesuję się fotografią i literaturą, czasami zdarzy mi się samemu coś napisać. No i gram na klarnecie, chociaż na to mam coraz mniej czasu. Lub chęci. A teraz przechodząc do kolejnego pytania. Masz rodzeństwo?
Dużo informacji. Niby nieużytecznych, ale wartych zapamiętania, w odpowiednich momentach mogących przynieść spore zyski. Fotografia, klub dziennikarski, literatura, gra na klarnecie. Ale w tym momencie był czas na odpowiedź, analizą zajmę się nieco później.
– Łącznie sześć sióstr – powiedziałem, próbując zignorować drobny głosik z tyłu głowy, mówiący że odpowiedź jest tak samo prawdziwa, jak i fałszywa. Całkowicie niepotrzebne wątpliwości nie były tutaj potrzebne, dlatego szybko zdusiłem go w zarodku.
– Starsze czy młodsze? – zapytał, przyglądając się jak nieporadnie próbuję ponownie przyjąć zrelaksowaną postawę. Temat rodziny zawsze wiązał się w moim wypadku z drobnym tabu, po prostu nie przywykłem do wypowiadania się o niej przy osobach, które, bądź co bądź, ledwie znałem.
– To kolejne pytanie? – spytałem, chcąc zyskać na czasie.
– A uznasz je? – odparł z rozbawieniem.
– Nie. Kilka młodszych, kilka starszych. Moja kolej, jaka jest twoja rodzina?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz